Χρηματιστήριο: "Σπορ" για πλούσιους, φτωχούς ή όλους;

Οι αγορές γοητεύουν πάρα πολλούς. Η φαντασίωση του εύκολου (νομίζουν) κέρδους ασκεί μια ακαταμάχητη γοητεία στη συντριπτική πλειονότητα ανδρών και γυναικών που ασκούν κάποιου είδους οικονομική δραστηριότητα, εκτός οικίας. Δυστυχώς, αυτή ακριβώς η γοητεία, παρασύρει τους πάντες και θεωρούν την επένδυση ένα τυχερό παιχνίδι και μια απλή διαδικασία εφαρμογής του: "αγοράζω φτηνά, πουλώ ακριβά"!!!

Μακάρι να είχαν έτσι τα πράγματα! Δεν είναι…

Υπάρχουν δεκάδες (σοβαρά) χρηματιστήρια στον πλανήτη και οι βασικές αρχές για επιτυχημένη επενδυτική ενασχόληση στο κάθε ένα από αυτά, είναι ίδιες. Σε όλα, ανεξαιρέτως! Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι προτιμούν να αναζητούν τον εύκολο τρόπο με τον οποίο θα πλουτίσουν, ψάχνουν "το χαρτί που θα τους κάνει εκατομμυριούχους". Κι όταν συμβεί το αναπόφευκτο και υποστούν μεγάλη ζημία, ρίχνουν την ευθύνη σε όλους, εκτός από τους κυριότερους φταίχτες, τους ίδιους τους εαυτούς τους. Είναι όμως, μια διαδικασία-κομμάτι της ανθρώπινης φύσης και συμβαίνει σε όλους που, σε κάποια φάση της ζωής τους, αποφασίζουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στο χρηματιστήριο. Δυστυχώς για όλους όμως, στις αγορές γνώση δίχως… "δίδακτρα", δεν υπάρχει. Αργά ή γρήγορα ο κάθε νεόκοπος επενδυτής, θα υποστεί κάποια σημαντική ζημία. Πρόκειται για… μαθηματική (sic) βεβαιότητα!

Το ζητούμενο είναι αυτά τα "δίδακτρα", να φθάσουν σε λελογισμένα ύψη και να μην σημάνουν τον αφανισμό του… μαθητευόμενου. Για να συμβεί αυτό είναι απαραίτητο να γκρεμιστούν κάποιες ιδεοληψίες που κυριεύουν όλους και που μπορούν να κοστίσουν, πολύ περισσότερα από όσα μπορεί ν’ αντέξει το εκάστοτε επενδυτικό πορτοφόλι.

Πρώτη ιδεοληψία φυσικά το γεγονός πως "όλα είναι στημένα". Φυσικά και δεν είναι! Πως μπορεί κανείς να "στήσει" ένα παιχνίδι σε μία μετοχή που διαθέτει δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες μετόχους; Ανάμεσα στους οποίους είναι και μεγάλα επενδυτικά σχήματα ασφαλιστικών ταμείων, εταιρειών κ.λπ.;

Σαφώς γίνονται διάφορα και γίνονται στα ταμπλό όλου του πλανήτη και ακόμη σαφέστερα, προφανώς έχουν σαν στόχο να "μαδήσουν" τη "μαρίδα", δηλαδή να κερδοσκοπήσουν αποσπώντας τα κεφάλαια των μικροεπενδυτών με εξαπάτηση. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει παρά σε μικρή μερίδα μετοχών εταιρειών, οι οποίες διαθέτουν πολύ λίγους μετόχους. Δηλαδή εταιρειών που η προσφορά και η ζήτηση για την μετοχή τους μπορεί να ελεγχθεί. Οπότε ο πρώτος κανόνας αφορά το είδος των χρηματιστηρίων και μετοχών με τα οποία ασχολούμαστε, τουλάχιστον αρχικά. Π.χ. εάν κάποιος δεν εμπιστεύεται το Χρηματιστήριο Αθηνών, ψάχνει και βρίσκει επαγγελματίες που να δραστηριοποιούνται σε άλλες αγορές. Κατά προτίμηση, αγορές ανεπτυγμένες στις οποίες διαπραγματεύονται πραγματικά μεγάλες εταιρείες με μεγάλη διασπορά μετοχών. Σιγά-σιγά, με το πέρασμα του χρόνου και την απόκτηση γνώσεων και εμπειριών και πάντα με την συνδρομή επαγγελματιών, μπορεί να επεκταθεί σε άλλες αγορές ή σε μετοχές μικρότερης διασποράς ή και στα δύο.

Μια δεύτερη ιδεοληψία, αφορά το μέγεθος του κεφαλαίου που πρέπει να διαθέτει κάποιος για να επενδύσει σε ένα χρηματιστήριο. Οι περισσότεροι θεωρούν πως απαιτούνται κάμποσες δεκάδες χιλιάδες ευρώ (ή δολάρια ή στερλίνες κ.ο.κ.) για να μπορούν να αγοράσουν μετοχές! Τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα. 

Ο μοναδικός κανόνας επενδύσεων που αφορά το ενεργό κεφάλαιο ενός υποψήφιου επενδυτή, είναι εκείνος που καθορίζει ότι τα προς επένδυση χρήματα πρέπει να βρίσκονται στην διάθεση του επενδυτή για τουλάχιστον πέντε χρόνια, χωρίς την παραμικρή πιθανότητα να τα χρειαστεί νωρίτερα. Επενδυτικές κινήσεις υπό το καθεστώς πίεσης άλλων αναγκών, καταλήγουν σε ζημίες περισσότερες από 9 φορές στις 10! Από τη στιγμή που η διαθεσιμότητα των κεφαλαίων είναι εξασφαλισμένη, δεν υπάρχει τίποτε που να εμποδίζει κάποια-ον, να επενδύσει ακόμη και €1.000. Ακόμη και €100 κεφάλαιο, εφόσον διατίθεται σε τακτά χρονικά διαστήματα και εφόσον δεν είναι απαραίτητο για την κάλυψη άλλων αναγκών, μπορεί να επενδυθεί και να αποδώσει στην διάρκεια του χρόνου. Είτε μέσω συλλογικών επενδύσεων (αμοιβαία κεφάλαια, ETFs κ.ά.), είτε με επιλογή μετοχών με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (αντικείμενο δραστηριοτήτων, φερεγγυότητα, ποιότητα διοίκησης, μερισματική απόδοση κ.ά.).

Μετά από τα παραπάνω, έρχεται το επενδυτικό προφίλ και η διάθεση ανάληψης ρίσκου του κάθε επενδυτή. Αλλά γι’ αυτά θα μιλήσουμε σε προσεχές άρθρο.

Πέτρος Λάζος
[email protected]