Πράσινη ανάπτυξη και με πράσινα άλογα;

Του Γιώργου Κράλογλου 

Όσοι δεν καταλάβατε τι θα βρούμε στην ΕΕ, βαδίζοντας προς την πράσινη ανάπτυξη, ρωτήστε τις επιχειρήσεις παραγωγής προς τι η μεγάλη ανησυχία τους.

Να σταθούμε  στο θέμα και τις τοποθετήσεις (αφορμή και χθεσινή ανακοίνωση της επιχειρηματικής κοινότητας - επίκεντρο η βιομηχανία-) για δύο λόγους. 

Ο πρώτος (ο βασικότερος κατά την άποψή μας) είναι η καταγραφή αυτών που οφείλουμε ως Ελλάδα να "πολεμήσουμε" (από  το 2024 και μέχρι το 2030 στην Ε.Ε) καθώς  "η ανθεκτικότητα της εγχώριας βιομηχανίας στις κρίσεις, οι μεταρρυθμίσεις της Πολιτείας και η εμπιστοσύνη των επενδυτών αποτελούν πηγές αισιοδοξίας για την Ελλάδα. Όμως, σε ένα κόσμο που αλλάζει ταχύτατα, καμία χώρα της ΕΕ δεν έχει το μέγεθος να προχωρήσει μόνη, πόσο μάλλον μία μικρότερη. Απαιτείται θέσπιση ευρωπαϊκού ταμείου επενδύσεων με πόρους τουλάχιστον 10% του προϋπολογισμού της ΕΕ, ως εργαλείο στήριξης της ενεργειακής μετάβασης, της εγχώριας παραγωγής και της καινοτομίας σε τομείς όπως τεχνητή νοημοσύνη, τεχνολογίες πράσινης μετάβασης, βιοτεχνολογίες, φάρμακα, υγεία, κρίσιμες πρώτες ύλες, ασφάλεια" (ΣΕΒ).

Ο δεύτερος λόγος της ανησυχίας της επιχειρηματικής κοινότητας είναι (κατά την άποψή μας) η "φωτογράφηση" (στην ίδια επιχειρηματική τοποθέτηση, αλλά με  "κομψά"  λόγια), του τραγικού ενδεχόμενου παρουσίας της Ελλάδας στην Ευρωβουλή, από το  "σκηνικό" και τις "φιγούρες", πολλών απαράδεκτων υποψηφίων ευρωβουλευτών. 

Λένε λοιπόν στην επόμενη παράγραφο της δήλωσης τους "....στις  ευρωεκλογές αποφασίζουμε αν και πως θα συμμετέχουμε στη συζήτηση για την ευρωπαϊκή επανεκκίνηση μιας και η πρόοδος της Ελλάδας βασίζεται σε επιλογές μας που διαμορφώνουν μια ΕΕ της εξέλιξης, της συνοχής και του ταλέντου". 

Ας κάνουμε τώρα τη "μετάφραση" της  αμηχανίας (ως ανησυχίας  θα λέγαμε)  της επιχειρηματικής μας κοινότητας (αλλά  και της δικής μας μέχρι σε επίπεδο νοικοκυριού) για όσα σημαίνουν ήδη, αλλά και θα σημάνουν και στη δική μας τσέπη βεβαίως, τα πράσινα τιμολόγια της τελικής πράσινης μετάβασης, αν δεν έχουμε τους κατάλληλους εκπροσώπους (ευρωβουλευτές) να τα πολεμήσουν. 

Μήπως πρέπει να προβληματιστείτε -έχετε τον καιρό-  για  τον "στρατό" που θα στείλετε  στην ΕΕ να πολεμήσει (ανάμεσα στα άλλα) και το ποιος  θα πληρώσει το "μάρμαρο" της πράσινης μετάβασης;

Μήπως στην "πρασινάδα" σας αυτή κρύβονται και "πράσινα άλογα", είτε με την μορφή "πολεμιστών" σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο (αλλά με εμφανέστατη την  αδυναμία  να φέρουν αποτέλεσμα), είτε με τον μορφή κόστους πράσινου ρεύματος αν το πρόβλημα δεν το πάρει επάνω της η Ένωση, όπως της λέει η κυβέρνηση και το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, αλλά δεν τα ακούει;   

Ανεξάρτητα από την επιχειρηματική πλευρά (που μας προετοιμάζει), εμείς βλέπουμε   πως και η ίδια η κυβέρνηση δεν έκρυψε στις Βρυξέλλες την αγωνία της ότι χωρίς κοινοτική επιδότηση και χωρίς κοινό ενεργειακό Ταμείο (στα βήματα του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας) και με δεδομένη παύση λειτουργίας  αλυσίδας πηγών ενέργειας της χώρας (που μας τρέφουν 10ετίες με φθηνό ρεύμα), δεν θα τα βγάλουμε εύκολα πέρα στο πράσινο ενεργειακό κόστος.

Γίνεται συνεπώς αντιληπτό τι μας περιμένει. Τι περιμένει την παραγωγή μας (με προεκτάσεις και στη δική μας την τσέπη βεβαίως), αν η ΕΕ δεν βάλει χέρι στην ευρωπαϊκή τσέπη, για να λύσει το θέμα σε ενιαία βάση.

Είναι  λοιπόν να μην ανησυχείς όταν βλέπεις (ανάμεσα σε  κάποιους -μετρημένους- ικανούς για  Βρυξέλλες και Στρασβούργο) πρόσωπα ακατάλληλα ακόμη και για θεατρικά μπουλούκια επαρχίας να "λανσάρονται" για υποψήφιοι ευρωβουλευτές (βολεύουν το κόμμα να τραβήξει ψήφους και να δημιουργήσει τις ψευδαισθήσεις ανόδου), μιας και η ψήφος για την Ευρωβουλή (έτσι νομίζουμε δυστυχώς) είναι και χαβαλές… Και πώς να μην ανησυχεί η αγορά και η επιχειρηματικότητα (αυτή που μας έμεινε τέλος πάντων στην παραγωγή) για το ποιοι τελικά θα πάρουν τα "όπλα" που θα τους δώσουμε εμείς (με την ψήφο μας) να πολεμήσουν στην ΕΕ ως το 2030.

[email protected]